تاریخچه سیستم های سرمایشی در ایران

تاریخچه سیستم های سرمایشی در ایران: از بادگیرهای سنتی تا فناوری‌های نوین 2025

در دنیای امروز که تغییرات اقلیمی و نیاز به انرژی پایدار بیش از پیش برجسته شده، درک تاریخچه سیستم های سرمایشی در ایران برای متخصصان تاسیسات، مهندسان تهویه مطبوع و دانشجویان رشته مکانیک ضروری است. این تاریخ نه تنها ریشه‌های خلاقیت ایرانیان در مقابله با گرمای شدید کویر را نشان می‌دهد، بلکه راهنمایی برای نوآوری‌های آینده است. اگر به عنوان یک متخصص یا دانشجو به دنبال ایده‌هایی برای طراحی سیستم‌های کارآمدتر هستید، این مقاله به شما کمک می‌کند تا تکامل تهویه مطبوع از گذشته تا الان را بفهمید و از آن در پروژه‌های خود الهام بگیرید. ما در اینجا به بررسی سیستم های سرمایشی از زمان بادگیرها در یزد تا سیستم های سرمایشی در 2025 می‌پردازیم، با تمرکز بر جنبه‌های فنی و عملی.

سیستم‌های سرمایشی سنتی در ایران باستان: شاهکارهای معماری بدون برق

تاریخچه سیستم های سرمایشی در ایران به هزاران سال پیش بازمی‌گردد، جایی که ایرانیان باستان با استفاده از اصول فیزیکی ساده، محیط‌های خنک ایجاد می‌کردند. این سیستم‌ها نه تنها پایدار بودند، بلکه با اقلیم گرم و خشک ایران سازگار شده بودند. یکی از برجسته‌ترین مثال‌ها، بادگیرها هستند که به عنوان نمادی از تهویه مطبوع از گذشته تا الان شناخته می‌شوند.

بادگیرها: اولین سیستم تهویه طبیعی

بادگیرها: اولین سیستم تهویه طبیعی

بادگیرها، سازه‌های بلند و دودکش‌مانند، از قرن چهارم پیش از میلاد در ایران رواج داشتند. این سیستم‌ها در شهرهایی مانند یزد، کرمان و بوشهر برای هدایت باد به داخل ساختمان‌ها استفاده می‌شدند. طبق تحقیقات تاریخی، بادگیرهای یزد با ارتفاع تا ۳۳ متر، باد را از چهار جهت جذب کرده و با عبور از روی آب یا کانال‌های مرطوب، دمای هوا را تا ۱۰-۱۵ درجه سانتی‌گراد کاهش می‌دادند. سیستم های سرمایشی از زمان بادگیرها در یزد بر اساس اصل برنولی کار می‌کردند: فشار کم در بالای بادگیر، هوا را به داخل می‌کشید و هوای گرم داخل را بیرون می‌راند.

– انواع بادگیرها: بادگیرهای یک‌طرفه برای مناطق بادخیز، چهارطرفه برای کویرهای مرکزی، و هشت‌طرفه برای حداکثر کارایی.
– کاربردها: علاوه بر خانه‌ها، بادگیرها بالای آب‌انبارها قرار می‌گرفتند تا آب را خنک نگه دارند، که این امر در جلوگیری از بیماری‌های ناشی از گرما مؤثر بود.
– آمار جالب: بیش از ۲۰۰۰ بادگیر در یزد وجود دارد که برخی هنوز فعال هستند و سالانه میلیون‌ها گردشگر را جذب می‌کنند.

این سیستم‌ها بدون مصرف انرژی، رطوبت را نیز تنظیم می‌کردند و نمونه‌ای عالی از پایداری هستند.

یخچال‌های سنتی (یخچال‌ها): ذخیره‌سازی طبیعی سرما

یخچال‌های سنتی ایران، سازه‌هایی هوشمندانه و بومی هستند که در مناطق گرم و خشک برای تولید و نگهداری یخ در طول سال استفاده می‌شدند. این سازه‌ها شاهکارهای معماری اقلیمی محسوب می‌شوند که با بهره‌گیری از شرایط محیطی، بدون نیاز به انرژی، سرما را فراهم می‌کردند.

نحوه عملکرد

هر یخچال سنتی از سه بخش اصلی تشکیل شده است:
حوضچه یخ‌بند: محوطه‌ای کم‌عمق در سمت شمالی و سایه دیوار یخچال که آب را در شب‌های سرد زمستان در آن رها می‌کردند تا یخ ببندد.
حصار یا دیوار بلند: دیواری بلند و ضخیم که معمولاً در جهت شرق به غرب ساخته می‌شد و در طول روز، روی حوضچه سایه می‌انداخت تا از ذوب شدن یخ جلوگیری کند.
مخزن گنبدی‌شکل: مخزنی بزرگ و عمیق در زیر زمین که یخ‌های تولید شده را در آن انبار می‌کردند. گنبد مخزن با مصالح ضخیم و عایق‌بندی‌شده مانند خشت و ساروج ساخته می‌شد تا از ورود گرمای تابستان جلوگیری کند.

یخچال‌های سنتی

اهمیت تاریخی و فرهنگی

یخچال‌های سنتی ایران نه‌تنها نمونه‌ای از نبوغ مهندسی و معماری ایرانی هستند، بلکه نمادی از سازگاری انسان با محیط زیست و مدیریت منابع در شرایط سخت اقلیمی به شمار می‌روند. این بناها بخشی از میراث فرهنگی کشور محسوب می‌شوند و داستان زندگی در گذشته و تلاش برای مقابله با گرمای سوزان را روایت می‌کنند.
اصطلاح کلی برای یخچال‌های سنتی ایران «یخچال» است. این سازه‌های باستانی در مناطق کویری و گرم و خشک برای تولید و نگهداری یخ در فصل زمستان و استفاده از آن در تابستان ساخته می‌شدند.

برخی از مشهورترین یخچال‌های سنتی ایران بر اساس محل قرارگیری عبارتند از

یخچال خشتی میبد: یکی از زیباترین و معروف‌ترین یخچال‌های تاریخی ایران که در استان یزد واقع شده است.
یخدان خلیل‌آباد: این یخدان کهن در استان خراسان رضوی قرار دارد.
یخچال‌های قدیمی تبریز: نمونه‌هایی از مهارت معماری ایرانیان در انبار کردن یخ در مناطق آذربایجان.

ورود کولرهای آبی و گازی

در دهه ۱۹۳۰، کولرهای آبی (اواپراتورها) در ایران رواج یافتند. این سیستم‌ها بر اساس اصل تبخیر آب کار می‌کردند و برای اقلیم خشک ایران ایده‌آل بودند. طبق آمار، تا سال ۱۹۵۰، بیش از ۷۰% خانه‌های شهری تهران از کولرهای آبی استفاده می‌کردند. تکامل تهویه مطبوع از گذشته تا الان در این دوره با ورود گازهای مبرد مانند فریون رواج یافت.ورود کولرهای آبی

– کولرهای آبی: مصرف انرژی کم (تا ۷۵% کمتر از کولرهای گازی) و اضافه کردن رطوبت به هوا.
– کولرهای گازی: از دهه ۱۹۷۰، با کارایی بالاتر در مناطق مرطوب، اما مصرف برق بیشتر.

توسعه چیلرها و سیستم‌های مرکزی

تاریخچه چیلر در بازار ایران به دوران معاصر و با گسترش صنعت و نیاز به سیستم‌های سرمایشی مدرن بازمی‌گردد. چیلرها در ابتدا با مدل‌های ساده‌تر و ظرفیت‌های پایین‌تر وارد شدند و با گذشت زمان، با پیشرفت تکنولوژی، مدل‌های پیشرفته‌تر، کارآمدتر و با کنترل‌های دیجیتال جایگزین روش‌های قدیمی‌تر شدند.
ورود اولیه: چیلرها در ابتدا برای کاربردهای صنعتی خاص و ساختمان‌های بزرگ وارد بازار ایران شدند.
مرحله توسعه: با رشد صنعت ساختمان‌سازی و افزایش تقاضا برای سیستم‌های تهویه مطبوع مرکزی، انواع مختلف چیلرها (مانند جذبی و تراکمی) در بازار ایران توسعه یافتند.
تحول با تکنولوژی: در سال‌های اخیر، به دلیل تغییرات در تکنولوژی و نیاز به راندمان بالاتر و مصرف انرژی کمتر، چیلرهای مجهز به کنترل‌های دیجیتال و اینورتر (با مبردها و کمپرسورهای پیشرفته‌تر) جایگاه ویژه‌ای در بازار ایران پیدا کرده‌اند.
افزایش تنوع: امروزه تنوع چیلرهای موجود در بازار ایران بسیار زیاد است و شامل انواع چیلر هوا خنک، آب خنک، اسکرو، پیچی، و چیلرهای جذبی می‌شود.

چیلر در بازار ایران به سه دوره اصلی تقسیم می شود

پیش از انقلاب، پس از انقلاب و دوره معاصر. در ابتدا بازار به دست برندهای وارداتی بود، اما به مرور زمان تولیدکنندگان داخلی نیز در این صنعت پا به عرصه گذاشتند.

پیش از انقلاب
وابستگی به واردات: در این دوره، بازار چیلر و تجهیزات تهویه مطبوع به شدت وابسته به برندهای خارجی بود.
نخستین تولیدکنندگان داخلی: با این حال، برخی شرکت‌های داخلی نیز شروع به فعالیت کردند. شرکت‌هایی مانند «شَوفاژکار» و «سراول» از جمله نخستین تولیدکنندگان ایرانی بودند که در آن زمان به شهرت رسیدند و حتی محصولات خود را به کشورهای همسایه صادر می‌کردند.

پس از انقلاب و دوره جنگ
افزایش تولید داخلی: پس از انقلاب و در دوران جنگ، با توجه به تحریم‌ها و محدودیت‌های واردات، نیاز به تولید داخلی افزایش یافت. این امر به رشد و توسعه صنعت تهویه مطبوع در ایران کمک کرد.
تغییر و احیای شرکت‌ها: برخی از شرکت‌های قدیمی مانند شوفاژکار و سراول که در اثر تحولات اقتصادی و نوسانات ارزی دچار مشکل شده بودند، پس از جنگ دوباره احیا شدند و به فعالیت خود ادامه دادند.

دوره معاصر (پس از جنگ تا به امروز)
ممنوعیت واردات و رونق تولید: در سال‌های اخیر، ممنوعیت واردات چیلر باعث رشد چشمگیر تولیدکنندگان داخلی شده است. این ممنوعیت سبب شده شرکت‌های ایرانی برای پاسخگویی به تقاضای بازار، به نوآوری و ارتقای کیفیت محصولات خود روی بیاورند.
توسعه تکنولوژی: شرکت‌های ایرانی با بهره‌گیری از تکنولوژی‌های روز دنیا، اقدام به تولید انواع چیلرهای جذبی و تراکمی کرده‌اند. برای مثال، برخی شرکت‌ها موفق به طراحی و ساخت چیلرهای تراکمی با اواپراتورهای پیشرفته شده‌اند.
تنوع در محصولات: امروزه تولیدکنندگان داخلی انواع چیلر را برای کاربردهای مسکونی، تجاری و صنعتی عرضه می‌کنند. این محصولات شامل چیلرهای هواخنک و آب‌خنک در ظرفیت‌های مختلف است.
برندهای خارجی و داخلی: با وجود رقابت در بازار، برندهای معتبر خارجی مانند دایکین، کریر و ال‌جی همچنان در بازار ایران حضور دارند، اما تولیدکنندگان داخلی مانند تهویه دماوند، سرماآفرین و تهویه آسمان نیز سهم قابل توجهی از بازار را به خود اختصاص داده‌اند.

چالش‌ها

با وجود پیشرفت‌ها، صنعت چیلر در ایران همچنان با چالش‌هایی مانند تأمین قطعات وارداتی (به‌ویژه کمپرسور) و نوسانات نرخ ارز مواجه است. با این حال، تولیدکنندگان با تمرکز بر بومی‌سازی قطعات و ارتقای کیفیت، در تلاش برای غلبه بر این مشکلات هستند.

سیستم های سرمایشی معاصر و نوین در ایران: تمرکز بر پایداری

در قرن ۲۱، تاریخچه سیستم های سرمایشی در ایران با تمرکز بر انرژی‌های تجدیدپذیر و هوشمندسازی ادامه یافت. سیستم های سرمایشی در 2025 با ادغام IoT و AI، کارایی را به سطح جدیدی می‌رسانند.

سیستم‌های مینی چیلر

مینی چیلر نوعی سیستم تهویه مطبوع کوچک و مستقل است که برای سرمایش و گرمایش فضاهای کوچک تا متوسط مانند آپارتمان‌ها، ویلاها، دفاتر کار و فروشگاه‌ها به کار می‌رود. در واقع، مینی چیلر نسخه کوچک‌شده و با ظرفیت کمتر از چیلرهای مرکزی بزرگ است که معمولاً از نوع هواخنک و کمپرسور اسکرال است.سیستم‌های مینی چیلر

سابقه حضور در بازار ایران

اگرچه اطلاعات دقیق و مدونی در مورد تاریخچه ورود مینی چیلر به ایران در دسترس نیست، اما می‌توان با بررسی روند بازار تهویه مطبوع، به این نتیجه رسید که حضور آن به سال‌های اخیر بازمی‌گردد.
دهه ۸۰ شمسی: با افزایش ساخت‌وساز آپارتمان‌ها و نیاز به سیستم‌های تهویه مستقل، واردات سیستم‌های تهویه مطبوع کوچک مانند داکت اسپلیت و مینی چیلر افزایش یافت.
اواخر دهه ۸۰ و دهه ۹۰ شمسی: با توجه به محدودیت‌های وارداتی و بالا رفتن هزینه تجهیزات خارجی، تولیدکنندگان داخلی نیز شروع به ساخت مینی چیلر کردند و برندهای ایرانی در بازار ظهور کردند.
دهه ۹۰ شمسی تاکنون: با افزایش آگاهی عمومی درباره مزایای مینی چیلر و تمرکز بر استقلال واحدها، این سیستم‌ها به یکی از گزینه‌های محبوب در ساختمان‌های نوساز، به ویژه در مناطق گرمسیری، تبدیل شده‌اند. شرکت‌های متعددی در حال حاضر به تولید، واردات و عرضه مینی چیلر در ایران مشغول هستند.

سیستم های vrf

سیستم VRF که مخفف عبارت “Variable Refrigerant Flow” به معنای “جریان متغیر مبرد” است، یک سیستم تهویه مطبوع پیشرفته و مدرن به شمار می‌آید. این سیستم شامل یک واحد بیرونی (کندانسور) و چندین واحد داخلی (فن‌کویل) است که از طریق یک خط لوله‌کشی مسی به یکدیگر متصل می‌شوند.

نحوه عملکرد

سیستم VRF قادر است جریان مبرد را با استفاده از کمپرسورهای اینورتردار، بر اساس نیاز دمایی هر منطقه به طور مجزا تنظیم کند.
در نتیجه، هر واحد داخلی می‌تواند به صورت مستقل، دمای اتاق خود را تنظیم کند و به طور همزمان، برخی مناطق را گرم و برخی دیگر را سرد کند.سیستم های vrf در ایران
این ویژگی، مصرف انرژی را به شکل قابل توجهی کاهش می‌دهد، زیرا کمپرسورها با حداکثر ظرفیت کار نمی‌کنند و تنها به اندازه نیاز، مبرد را به گردش در می‌آورند.

سابقه حضور در بازار ایران

سیستم‌های VRF در سال‌های اخیر در بازار تهویه مطبوع ایران رواج یافته‌اند و به تدریج جایگزین سیستم‌های سنتی مانند چیلر و داکت‌اسپلیت شده‌اند.
اوایل ورود: با توجه به سابقه طولانی‌تر تولیدکنندگان ژاپنی در این فناوری (ابداع آن در سال 1982 توسط شرکت دایکین)، اولین سیستم‌های VRF که وارد ایران شدند، عمدتاً برندهای ژاپنی بودند.
افزایش محبوبیت: با توجه به مزایای این سیستم از جمله مصرف انرژی بهینه و انعطاف‌پذیری در طراحی، استقبال از آن به ویژه در ساختمان‌های تجاری، اداری و مسکونی لوکس افزایش یافت.
چالش‌ها: با وجود مزایای فراوان، استفاده از این سیستم‌ها در ایران چالش‌هایی نیز به همراه داشته است. تحریم‌های اقتصادی، نوسانات ارزی و هزینه‌های اولیه بالاتر، در مقاطعی عرضه و پشتیبانی از این محصولات را با مشکلاتی روبرو کرده است. با این حال، با توجه به نیاز روزافزون به بهینه‌سازی مصرف انرژی، سیستم‌های VRF همچنان به عنوان یک راه‌حل مدرن و کارآمد در بازار ایران مطرح هستند.

نوآوری‌های ۲۰۲۵: سیستم‌های هوشمند و سبز

تا سال ۲۰۲۵، سیستم های سرمایشی در ۲۰۲۵ با استفاده از هوش مصنوعی، پیش‌بینی آب و هوا و تنظیم خودکار را ممکن می‌کنند.

سیستم‌های هوشمند و سبز

– روندهای کلیدی: ادغام با IoT برای کنترل از راه دور، استفاده از مبردهای سبز مانند R-32.
– نکات برای دانشجویان: در پروژه‌های مکانیک، مدل‌سازی CFD برای جریان هوا در سیستم‌های نوین ضروری است.

این نوآوری‌ها، ایران را به عنوان پیشرو در خاورمیانه قرار می‌دهند.

اعمال دانش تاریخی در آینده

تاریخچه سیستم های سرمایشی در ایران از بادگیرهای سنتی تا سیستم های سرمایشی در 2025، داستان خلاقیت و سازگاری است. برای متخصصان تاسیسات و دانشجویان مکانیک، این دانش می‌تواند الهام‌بخش طراحی‌های پایدار باشد. پیشنهاد می‌کنیم برای اعمال این ایده‌ها، در پروژه‌های خود سیستم‌های هیبریدی را آزمایش کنید

مقاله قبلی
مصرف انرژی در ایران؛ چالش‌ها و راهکارهای تهویه مطبوع کم‌مصرف/ بخش دوم

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این قسمت نباید خالی باشد
این قسمت نباید خالی باشد
لطفاً یک نشانی ایمیل معتبر بنویسید.
شما برای ادامه باید با شرایط موافقت کنید

محصولات

keyboard_arrow_up